C.A.C te Lommel

Op zondag 10 juli jl ben ik naar een hondenshow geweest in Lommel. En ik ben er niet voor niets heen geweest. NA een hele lange vermoeiende dag gingen we naar huis met een mooi aandenken (een beeldje van een Mol) met daarop res. C.A.C. en een diploma met daarop de uitslag............ Die was 1e in mijn groep en UITMUNTEND.

Caesar

Ik ben Caesar van de Malpieheide, geboren op 10 september 2005. Mijn wiegje stond bij twee hele lieve mensen (Jan en Elly) in het dorpje Borkel en Schaft. Mijn papa (Cliff) en mama (Cougar) woonden daar ook. Verder waren er daar nog meer familieleden (Entlebuchers en Berners). Ik had nog 3 zusjes en 3 broertjes.

Dagboek 1

O p de laatste zaterdag (17 september 2005) van onze vakantie in Duitsland kregen we een telefoontje van een fokker dat hij een reutje voor ons had. Hij was nu een week oud en gezond. Dat was even slikken, hij zou later terug bellen om te vragen of we hem wilde hebben. Na overleg met zijn allen en met het advies van mijn Dermatoloog in het achterhoofd (zie medische raadselen elders op de pagina) hebben we ja gezegd. En toen maar wachten tot we hem voor de eerste keer mochten bezoeken. Wat duurt dat wachten lang. Gelukkig stonden er op internet elke week foto's van het nestje zodat we hem toch al een beetje konden volgen. Op 15 oktober mochten we het nestje komen bekijken. Wat een knuffels, we kregen van de Jan (de fokker) allerlei informatie en ook zagen we de vader en moeder van onze pup. De moeder was heel erg lief en lag steeds bij mijn voeten. Ze liet het ook toe dat we de jongen oppakten. Met pijn in ons hart reden Sander (onze zoon) en ik weer terug naar Purmerend. Het liefste hadden we hem meteen al meegenomen. We wisten echter nog steeds niet welke pup voor ons zou zijn. Dit werd pas bekend op de dag dat we hem mochten ophalen. En dat was nadat hij gechipped was door de Raad van Beheer. Dus nog even wachten............

Dagboek 2

Het verlossende telefoontje is gekomen.Op 5 november mogen we hem ophalen. Vol spanning reizen Sander en ik voor de tweede maal naar Borkel. Het lijkt wel of de reis langer duurt. Daar aangekomen mogen we meteen naar de puppys. Jan haalt de teefjes even weg om het makkelijker te maken. Al snel hebben we onze keus gemaakt. Sander en ik hebben allebei de zelfde pup op het oog. De naam hadden we al gekozen.... Caesar. Hij mocht mee naar binnen waar we een lekker kopje koffie kregen en de papierboel in orde moest worden gemaakt. Inmiddels vond Caesar mijn schoot wel een lekker slaapplaatsje want hij lag heerlijk te maffen. Toen kon de terug reis beginnen. Op advies van Jan namen we Caesar voorin de auto, eerst lag hij bij Sander op schoot, maar aangezien hij steeds zijn kopje tussen de stoel en de deur werkte als hij ging slapen heeft Sander hem bij zijn voeten gelegd. Daar lag hij heerlijk. Welliswaar ook met zijn kopje tussen de stoel en deur. Maar ja hij lag heerlijk te slapen. Thuis hadden we al alles klaar staan voor hem. Een mooi hondenkussen en een paar speeltjes. Van Jan had hij een flostouwtje meegekregen wat in het nest had gelegen. Ook hadden we daar een voer en waterbak op standaard gekocht. Thuis aangekomen ging hij alles voorzichtig verkennen en viel overal in slaap. Het ene moment speelde hij en het andere moment viel hij ter plekke in slaap. De nachten gingen redelijk goed, zijn plasje hield hij goed op en als ik hem maar af en toe aanraakte dan sliep hij weer lekker in. Hij werd volgens mij redelijk snel zindelijk. Slapen deed hij ook goed en lang. Ook het lopen aan het riempje gaf geen problemen. Alleen overal waar is stond, zat of lag was Caesar ook maar ja dat is zijn karakter.

Dagboek 3

Ik ben voor het eerst op vakantie geweest. Met mijn baasje en vrouwtje mocht ik mee naar Drente, het was best een lange reis en er hing iets geks achter de auto. Ik ben maar veel gaan slapen, veel anders kon ik toch niet doen. Oneens mocht ik de auto uit en stonden er heeeeel erg veel bomen bij elkaar. Dat was het bos naast de camping. Ik mocht slapen in dat rare ding op wielen. Het was wel erg fijn, als ik wakker werd gingen we meteen het bos in. Daar onmoette ik veel andere honden, met sommige mocht ik even spelen, andere vonden mij veel te groot (hun baasjes vonden dat). Ook vond ik het zalig om in de voortent op een stoel naar buiten te kijken. Verder ben ik met mijn vrouwtje en nog iemand wezen rijden met de auto, lange wandelingen gemaakt en naar een jaarmarkt geweest. Dat vond ik wel eng, al die mensen die mij wilden aanhalen en mooi vonden. Ook was ikin Zuid-Laren en gingen we langs allemaal rare dingen die bewogen (kledingrekken) In een dierenwinkel was een aardig meisje wat mij koekjes wilde geven, maar ik was een beetje bang en wilde eigenlijk alleen maar naar buiten. Daar stond een hele grote hond, die niet bewoog, mijn vrouwtje zei dat het een beeld van een paard was. Ik vond de vakantie zalig, het regende wel veel maar dat vond ik niet erg. Ik ben benieuwd of we dat nog eens gaan doen.

Dagboek 4

Foto Album

Gastenboek

Schrijf een bericht in het gastenboek. Bekijk hier mijn gastenboek.

Gewijzigd op 15 juli 10:30

Groei van pup naar reus

7-11-2005 8 weken 4,8 14-11-2005 9 weken 6 21-11-2005 10 weken 7,2 28-11-2005 11 weken 7,8 5-12-2005 12 weken 9,8 12-12-2005 13 weken 11 19-12-2005 14 weken 12 26-12-2005 15 weken 13,4 2-1-2006 16 weken 14,4 9-1-2006 17 weken 15,4 16-1-2006 18 weken 17 23-1-2006 19 weken 17,9 30-1-2006 20 weken 19,5 6-2-2006 21 weken 19,8 13-2-2006 22 weken 21 20-2-2006 23 weken 21,8 27-2-2006 24 weken 22,6 6-3-2006 25 weken 23,7 13-3-2006 26 weken 24,2 20-3-2006 27 weken 24,6 27-3-2006 28 weken 25 3-4-2006 29 weken 25,6 10-4-2006 30 weken 26,1 17-4-2006 31 weken 26,6 24-4-2006 32 weken 27,1 1-5-2006 33 weken 27,1 8-5-2006 34 weken 26,4 15-5-2006 35 weken 27,6 22-5-2006 36 weken 27,7 29-5-2006 37 weken 27,6

Hoe laat is het?

Links

Hieronder volgen een aantal links die ik de moeite waard vind.

Mail me

Heb je een leuk idee of een tip voor me ? Mail me even.

Medische gegevens van Caesar

Toen ik ongeveer 9 weken was kreeg ik diarree en niet zo'n beetje ook. Op een gegeven moment was het vooral slijm en bloed. Mijn baasjes waren erg bezorgd, ik had nergens last van. Ik at goed en was vrolijk. De dierenarts gaf mij een pasta die zou de diaree laten stoppen. Dat lukte niet erg dus toen kreeg ik tabletten omdat ik die goed opat. Na 2 weken diarree moest ik ontwormt worden. Dit gaf geen problemen. En er zaten de volgende dag wat wormpjes in het slijm. De diaree werd beter doordat ik een heel streng dieet had gekregen. Geen Royal Canin meer, maar rijst met gekookte kip. Het vrouwtje had het er maar druk mee. Steeds weer kip koken en schoonmaken. Ondertussen groeide ik gewoon door. Dit tot grote verbazing van iedereen. Toen ik 14 weken was moest ik weer ontwormt worden. Nu was het wel schrikken. Het leek wel of ik een hoop witte touwtjes had neergelegd. ook kwam er ineens iets heel erg raars mee naar buiten. Het vrouwtje stopte het allemaal in een zakje en heeft het de dierenarts laten zien. Dewitte touwtjes waren spoelwormen, maar dat andere rare ding was een enorme, zeg maar een giga grote lintworm. Deze grote zie je normaal niet bij een pup, maar maakt u zich geen zorgen hij is er uit. En waarschijnlijk in zijn totaal. Voor alle zekerheid over 2 weken weer ontwormen. Dus met 16 weken weer tabletjes en maar een paar spoelwormen. PFFFFFFFF . Met 20 weken waren we weer bij de dierenarts. Ik vind hem trouwens heel erg aardig. Ondanks de prikken die hij me af en toe geeft. Ik had een irritatieplek op mijn buik ter hoogte van mijn navel. Hier kreeg ik een prik voor en zalf. Het bleek te komen doordat ik een lichte voorhuidonsteking had. Hier heeft mijn vrouwtje een homeopatisch middel voor gekregen. Die druppels moet ik heel lang nemen. Maar ik vind ze wel lekker. (zoals alles) Met 22 weken weer een wormenkuur. Resultaat ..... nul wormen. Nu mag ik even wachten met de volgende kuur. Met 30 weken weer een wormkuur en weer niets. Nu hoef ik pas weer een kuur als we terug komen van vakantie i.v.m. eventuele besmetting daar en dan ben ik ook 1 jaar. Zoals het er nu uitziet zie ik de dokter pas weer als ik zo'n 46 - 47 weken ben, ik krijg dan een Rabiesprik voor de vakantie.

Medische Raadselen

De meeste mensen krijgen allergieen door het houden van huisdieren, MAAR.... er blijken ook mensen te bestaan die een allergie krijgen doordat ze geen huisdier meer hebben. Zoals mijn geval. Na 2 honden respectievelijk 16 en 15 jaar te zijn geworden. Waren we na 31 jaar hondeloos. Maar ons vestand zei geen hond meer te nemen. Het was een moeilijke periode. Elke dag misten we onze Debbie (kruizing Tekkel en Fauve de Bretagne) Ineens kreeg ik een aanval van allemaal rode plekken die flink begonnen te jeuken. In een mum van tijd zat ik onder. Dit gebeurde steeds vaker. Volgens de huisarts Galbulten... Medicijnen gekregen als ik ze op voelde komen. Maar ja hoe kom ik eraan en dus ook eraf. Na een paar weken moest ik bij de Dermatoloog komen en die ging meteen een allergietest doen. Daar kwam eigenlijk geen duidelijke aanwijzing uit. Ik had een hele lichte allergie voor een aantal dingen, echter geen een die zo een galbult aanval kon veroorzaken. Ik had ze inmiddels 5 maal op een dag. Totdat de assistente vroeg of ik huisdieren had. ja Gerbils en vissen en sinds een week of 13 geen hond meer. Direct werd mij het advies gegeven ........ neem weer een hond en de galbulten zullen verdwijnen. Thuis gekomen dit vertelt en tja wat nu. Dus voorlopig maar medicijnen nemen en niet krabben. En ja maar eens kijken voor een hond. Ik had altijd gezegd dat als er ooit nog een hond kwam het een Appenzeller moest zijn. Dit om zijn schoonheid en karakter. (mijn ouders hadden er een en ik paste wel op hem) maar ja ons huis was niet zo ruim. Op internet maar eens zoeken naar zo'n soort . En tot onze grote verbazing bleek er in de famlie van de Sennenhonden nog een vierde soort te zijn. En dit was een hele mooie maat. Dus verder naar de Entlebucher zoeken. Het bleek echter moeilijk te zijn om aan een pup te komen. Er was een lange wachtlijst en er werden weinig nestjes geboren. Bij een paar fokkers mijn noodkreet neergelegd, en maar afwachten. Zoals jullie elders op de site kunnen lezen is Onze Enlebucher er gekomen en de galbulten..........die zijn verdwenen. Wat een wonder.

Meest geklikte Links

Poll

Tips voor de komende tijd

Vertel het anderen

Waar komen wij vandaan?

Onze roots liggen in Entlebuch een plaatsje in Zwitserland. Onze familie bestaat uit vier rassen, te beginnen met de kleinste soort, De Entlebucher Sennenhond, Appenzeller Sennenhond, Berner Sennenhond en de Grote Zwitser. The Entlebucher Sennenhund The Entlebucher is the smallest of the four Swiss Mountain-and Cattledogs. They originated from Entlebuch, a valley in the district of the Cantons Lucerne and Berne. The first description under the name "Entlibucherhund" dates from the year 1889, but for a considerable time after that date no difference was made between Appenzell and Entlebuch Cattle Dogs. They were originally used as a watchdog after being introduced to the Roman nobility by Alexander the Great. They were eventually brought into Switzerland and used primarily by Alpine herdsman to drive cattle. Although they are categorized as a medium size dog, they have all the muscle of a full size model. You definitely can expect a big dog in a more compact package. They are solid dogs and can easily bump into a child and knock them down, so they're not recommended for those with young children. Vroeger werd onze familie gebruikt om het vee te drijven en te bewaken, ook trokken wij melkkarren en bewaakten het erf. Vooral onze tak werd al snel als familie hond gerbuikt, dit kwam door onze afmeting.